نوشته های مشابه

به گزارش خبرآنلاین روزنامه هم میهن نوشت: اریس اما بدون دعوت به جشن رفت و سیبی از طلا که رویش نوشته بود «برای زیباترین» را وسط مهمانان انداخت و رقابتی مرگبار میان الهه‌ها برانگیخت. اِریس هیچ‌وقت محبوب نبود و نه‌تنها به بی‌مهری دیگران عادت داشت که بابت این منفور بودن به خودش می‌بالید. برای اریس نفرت نه مایه‌ی ضعف، بلکه نشانه‌ی موفقیت در انجام رسالتش بود. دیروز هم‌زمان با شروع سخنرانی بنیامین نتانیاهو در صحن سازمان ملل جمعیت کثیری از سران کشورها سالن را ترک کردند. صحنه‌ای که دوربین‌های خبری از سخنرانی نشان می‌دادند تصویر بدیعی از تنهایی و منفور بودن یک انسان در جهان را نشان می‌داد اما چیزی که غریب و عجیب بود میزان رضایتی بود که «بی‌بی» از خودش نشان می‌داد. از روی تصاویر، زبان بدن و حتی‌ نوع حرف زدنش مشخص بود که ذره‌ای بابت این نفرت دلگیری ندارد. این روزها نخست‌وزیر اسرائیل چهره‌ای از خودش نشان می‌دهد که به شکل عجیبی شبیه به الهه نفرت است. او ظاهراً نه از نفرت مردمان خودش دلگیر می‌شود و نه از بابت نفرت جهانیان خم به ابرو می‌آورد. اتفاقاً برعکس، او از نفرت‌پراکنی و برجسته کردن تهدیدها برای تحکیم جایگاه خودش بهره می‌برد. نتانیاهو درست مثل اِریس که از غیبتش در جشن خدایان سلاحی ساخت، از همه این واکنش‌ها و اعتراض‌ها ابزاری برای بقا می‌سازد. نکته اما اینکه بین اریس و بی‌بی یک تفاوت آشکار وجود دارد؛ تفاوتی که بی‌بی را از الهه نفرت هم نفرت‌انگیزتر می‌کند. این تفاوت چیزی نیست غیر از اینکه اِریس آشوب را برای آشوب می‌خواست، بی‌هیچ منفعت شخصی. اما نتانیاهو آشوب را وسیله‌ای برای حفظ خودش می‌بیند.