خراسان/ من از همسر اولم یک دختر 6 ساله دارم. زن دومم عهده دار شد که از دخترم نگهداری کند؛ اما پس از این که زایمان کرد و پسرمان به دنیا آمد، دیگر با دخترم کنار نمی آید.

پاسخ مشاور

مخاطب گرامی، قبل از این که راهکارهای مورد نیاز شما را ارائه کنم لازم است توجه شما را به این نکته جلب کنم که ارتباط عاطفی بین مادر و فرزند چیزی نیست که بتوان آن را مربوط به دوران بعد از تولد دانست بلکه باید بدانید که اولین جرقه های این پیوند در دوران جنینی زده می شود و به تدریج این فرآیند عمیق و نزدیک تر می شود؛ بنابراین اگر شما انتظار دارید که میزان و سطح ارتباط عاطفی بین همسر دوم تان با دختر و پسرتان به یک اندازه باشد و وی با هر 2 فرزند شما به یک اندازه انس و الفت داشته باشد، باید خدمت تان عرض کنم چنین چیزی به ندرت اتفاق می افتد زیرا بر فرض اگر هم همسرتان بخواهد در این سطح ظاهر شود، ممکن است این کشش و میل درونی در دختر شما وجود نداشته باشد؛ بنابراین هیچ فردی نمی تواند در این رابطه عاطفی جای مادر واقعی یک فرد را بگیرد. با این حال و با توجه به این توضیحات، نکاتی را برای بهبود وضعیت زندگی شما در ادامه، مطرح می کنم.

انتظارات و حساسیت خود را تعدیل کنید

شما باید در رابطه با میزان توقع خود از همسرتان در راستای تعامل با دختر 6 ساله خود تجدید نظر کنید و از همسرتان توقع نداشته باشید حالت احساسی یک مادر واقعی را به طور کامل به دختر شما داشته باشد. علاوه بر این، سعی کنید حساسیت خود را نسبت به جزئیات این رابطه کاهش دهید و تا حد امکان خود را خیلی درگیر جزئیات گلایه های دو طرف نکنید و ضمن حفظ تعادل و آرامش خود به دنبال این باشید که همسرتان یک نامادری خوب برای دخترتان باشد.

از جانبداری های احساسی بپرهیزید

توجه داشته باشید به هیچ عنوان در رابطه با اختلافات و کاستی های موجود نباید احساسی رفتار کنید زیرا جانبداری صریح شما از دخترتان باعث ایجاد حس حسادت و موضع گیری نامناسب همسرتان خواهد شد و در این شرایط نه تنها رفتار بهتری با فرزند اولتان نخواهد داشت بلکه اگر احساس کند دخترتان باعث متزلزل شدن جایگاه او نزد شما شده است، علاوه بر حسادت، حس تنفر نیز به او پیدا خواهد کرد.

همسرتان را برای مهربانی کردن متقاعد کنید

همسرتان را متقاعد کنید دخترتان نیازمند احساسات و عواطف مادرانه اوست و محروم کردن وی از این موهبت نه تنها از نظر اخلاقی درست نیست بلکه آینده این کودک را نیز تحت الشعاع قرار خواهد داد و ممکن است آسیب های غیر قابل جبرانی در پی داشته باشد.

از طرف دیگر همسرتان باید بداند کم لطفی در بذل محبت به این کودک، می تواند به متزلزل شدن جایگاه و منزلت وی نزد اطرافیان منجر شود زیرا به هرحال دیگران خواه ناخواه متوجه سردی این رابطه خواهند شد و در اولین قضاوت ممکن است همسرتان را به نامهربانی متهم کنند. البته توجه کنید برای متقاعد کردن همسرتان از هرگونه تندخویی و مشاجره بپرهیزید بلکه در یک فرصت مناسب از طریق گفت و گوی منطقی و در فضایی آرام این کار را انجام دهید و سعی کنید احساسات زنانه و مادرانه وی را تحریک کنید تا خودش بپذیرد که می تواند نقش مادرانه اش را در رابطه با هردو فرزندتان داشته باشد. البته اگر به تازگی پسرتان متولد شده است، لازم است به همسرتان فرصت بدهید تا با گذر ازهیجانات و احساسات شدید و عمیق روزهای اول مادر شدن به مرور بتواند دخترتان را نیز ببیند و مسئولیت خود را درقبال وی دوباره به دست بگیرد.

مراقب رفتارهای تبعیض آمیز باشید

در این شرایط شما بیش از هر چیز باید مراقب باشید خواسته یا ناخواسته رفتاری که شائبه تبعیض بین دختر و پسرتان را در ذهن همسرتان ایجاد می کند از شما سر نزند و به هیچ عنوان کمبودها و کم لطفی های همسرتان در قبال دختر خود را با محبت و توجه بیش از اندازه جبران نکنید زیرا در این صورت همسرتان بدون این که نیت شما را درک کند شما را به تبعیض متهم خواهد کرد. حتی اگر جایی متوجه شدید که همسرتان قصوری داشته یا به عدالت رفتار نکرده است به دنبال مواخذه و محکوم کردن وی نباشید بلکه سعی کنید با آرامش او را متوجه اشتباهش کنید و با پیشنهادهای بهتر و پسندیده تر او را در معرض قضاوت ذهنی خودش قرار دهید تا از این طریق بیشتر از رفتارهای نادرست خود احساس شرمندگی کند.