بررسی عملکرد درآمدهای مالیاتی در بودجه نشان می‌دهد که از گذشته عموما میان دولت و مجلس بر سر برآورد ارقام بودجه اختلاف‌نظر بوده است. دلیل این اختلاف‌نظر به ساختار بودجه‌ریزی بازمی‌گردد. در این ساختار ابتدا دولت لایحه‌ای را بر پایه برآوردهای خود از ارقام درآمد و مصارف سال آینده به مجلس اعلام می‌کند و در نهایت مجلس تصمیم به تغییر این ارقام می‌گیرد و یا آن‌ها تایید می‌کند. و در نهایت نظر نهایی مجلس مصوبه‌ای است که تحت عنوان قانون بودجه در کشور به اجرا در می‌آید.

برای محاسبه این عملکرد از نرخی استفاده شده که حاصل نسبت رقم عملکرد به رقم مصوب یا لایحه منهای یک به‌دست آمده است. هر چه نرخ محاسبه‌شده به صفر نزدیک‌تر باشد، به معنای برآورد دقیق‌تر است؛ هرچه این نرخ از صفر دور شود و افزایش یابد به معنای بیش‌برآوردی در بودجه و هرچه این نرخ از صفر دور شده و کاهش یابد، به معنای کم‌برآوردی در ارقام بودجه‌ای است.

بررسی آمارها نشان می‌دهد نزدیک‌ترین برآوردها از عملکرد واقعی در این بخش در زمان دولت حسن روحانی بوده است. از هشت‌ سال ریاست‌جمهوری روحانی، در پنج سال برآورد درآمدهای مالیاتی در لایحه دولت، بهتر از مصوب مجلس بوده است. از طرفی بهترین عملکرد مجلس در دوران محمود احمدی‌نژاد بوده است. از هشت‌ سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، در پنج سال برآورد درآمدهای مالیاتی در مصوبه مجلس بهتر از لایحه دولت بوده است.

همچنین بیشترین میزان بیش‌برآوردی در این ۲۲ سال مربوط به سال ۸۹ بوده که دولت در این دوره درآمد مالیاتی بودجه را ۲۷ درصد بیشتر از عملکرد برآورد کرده است. از سوی دیگر، بیشترین میزان کم‌برآورد درآمدهای مالیاتی بودجه به سال ۱۴۰۰ بازمی‌گردد که دولت ۳۳ درصد کم‌برآورد از درآمدهای مالیاتی بودجه داشته است.