هر‌چند حاشیه‌ای که متن بسیاری از اتفاق‌ها و رویدادهای گذشته و آینده این کشور است‌، اما جز اندکی، کسی به این نپرداخت که بر ما چه رفته که این‌گونه با بیل به هم می‌تازیم؟ کسی نپرسید که مقتول از چه عصبانی بوده و ضارب به کجای جنون رسیده که بیل بر سر هم‌نوع خود می‌کوبد؟

اینکه آن کوچه ماه‌هاست کنده‌کاری شده و شهرداری علی‌رغم پیگیری مکرر اهالی محل، اقدامی برای آسفالت یا حتی بهسازی مسیر برای شهروندان نکرده، یک درد است و اینکه این حجم از عصبیت منجر‌ به جنون از کجا سرچشمه گرفته، بحثی عمیق‌تر و وسیع‌تر‌.

از شمال برگردیم به جنوب، تصاویر را با هم مرور کنیم. خواه‌ناخواه، منصفانه یا غیرمنصفانه، اکت رئیس‌جمهور، با هر انگیزه‌ای، اقدامی پوپولیستی برشمرده می‌شود. اینکه چرا رئیس‌جمهور در آن هنگام به‌جای اینکه بیل به دست بگیرد و ملات بر آجر بریزد دغدغه این را نداشت که در قرن موشک و قاره‌پیما، در سال‌های آسمان‌خراش و برج، چرا همچنان سیمان و ماسه به رسم ۵۰ سال پیش با فرغون حمل می‌شود و چرا همچنان با نخ، شاقول می‌بندند و هزاران چرای فنی دیگر.

مشروح این گزارش را با تیتر «روزنامه اصلاح طلب: چرا همان روزی که پزشکیان با بیل، ملات روی دیوار می‌ریزد تا مدرسه بسازد، در شهری دیگر یک جوان با بیل آدم می‌کشد؟» بخوانید.