نوشته های مشابه

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، بر پایه برخی منابع تاریخی، نخستین پیاده‌روی اربعین به بازگشت کاروان اهل‌بیت از شام به مدینه و توقف آنان در کربلا در روز بیستم صفر سال 61 هجری نسبت داده می‌شود. این روایت، نخستین «زیارت اربعین» را توسط امام سجاد (ع)، حضرت زینب (س) و دیگر بازماندگان کربلا همراه با جابر بن عبدالله انصاری بیان می‌کند. شیخ طوسی در تهذیب‌الاحکام در این باره می‌نویسد: اولین زائر شناخته‌شده قبر امام حسین (ع) بر پایه روایات جابر بن عبدالله انصاری صحابی پیامبر نخستین کسی است که در روز اربعین سال 61 هجری به زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام آمد. او با عطیه عوفی همراه بود. [1]سیدبن طاووس، تهران در «لهوف» نقل می‌کند: «راوی گفت: چون زنان و عیالات حسین از شام بازگشتند و به کشور عراق رسیدند به راهنمای قافله گفتند ما را از راه کربلا ببر. پس آمدند تا به قتلگاه رسیدند، دیدند جابر بن عبدالله انصاری و جمعی از بنی‌هاشم و مردانی از اولاد پیغمبر آمده‌اند برای زیارت قبر حسین علیه‌السلام پس همگی به یک هنگام در آن سرزمین گرد آمدند و با گریه و اندوه و سینه‌زنی با هم ملاقات کردند و مجلس عزایی که دل‌ها را جریحه‌دار می‌کرد برپا نمودند و زنانی که در آن نواحی بودند جمع شدند و چند روز به همین منوال گذشت.» [2]علامه مجلسی نیز در «بحارالانوار» به زیارت جابر بن عبدالله انصاری از مرقد امام حسین علیه‌السلام اشاره کرده است: «عطیه عوفی روایت کرده است: همراه جابر بن عبدالله انصاری، صحابی بزرگ رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله)، به زیارت قبر سیدالشهدا (علیه‌السلام) آمدیم. چون به کربلا رسیدیم، جابر کنار فرات رفت، غسل کرد، جامه را نو پوشید و به سمت قبر مطهر حرکت کرد. هنگام راه رفتن، ذکر خدا می‌گفت تا نزدیک قبر رسید. جابر دستش را روی قبر گذاشت و از شدت غم، بیهوش شد و نقش زمین گردید. چون به هوش آمد، سه بار فریاد زد: یا حسین!، یا حسین!، یا حسین! سپس گفت: حبیب من! حبیب من! جواب دوست به دوست نمی‌رسد؟ سپس افزود: چطور جواب دهی، در حالی که سرِ تو از بدن جدا شده و خون بر گلوی طاهرت جاری شده است؟! گواهی می‌دهم که تو فرزند بهترین پیامبران و سرور فرزندان پیامبران خدایی و فرزند پیشوای پرهیزگاران و فرزند سید مؤمنان و فرزند یاور تقوا و بازمانده گواهین پاک و فرزند فاطمه سرور زنان جهانیانی. بعد افزود: خداوند لعنت کند قومی را که تو و حرم تو را کشتند، و خداوند پاکدامنان از آنان انتقام گیرد. گواهی می‌دهم که شما بر آنچه که گذشتگان نیکوکار عمل کردند، ثابت قدم ماندید و در راه حق و سبیل یقین شتافتید و حرکت کردید…» [3]منابع:1- شیخ طوسی، تهذیب‌الحکام ج 6 ص 522- سیدبن طاووس، لهوف، انتشارات جهان، ترجمه سید احمد فهری زنجانی ص 1963- علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد 98، ص 329