نوشته های مشابه

شاید همین غافلگیری چند روزی همه را بهت‌زده کرد که چه بر سر کشور و مفهوم وطن می‌آید. اما کم‌کم این بهت‌زدگی جای خود را به خشم از دشمن و عشق به میهن و وطن داد. وطنی که شاید بسیاری به دلیل دشواری‌های زیستن، عشق به آن را فراموش کرده بودند. اما این جنگ دوازده روزه ـ که امید داریم به همین جا ختم شود ـ انگار تلنگری بود برای بازآموزی عشق به میهن.در این میان مانند تمام کارزارها نقش هنر و به‌خصوص موسیقی ناگفته پیداست. آنچنان که در اوج مبارزات پیش از انقلاب، موسیقی از هر دری برای همزبانی و همراهی با مردم وارد می‌شد. چه آنجا که باید اعتراضی به خفقان و اختناق آن دوران می‌کرد و چه آنجا که باید پیامی می‌شد برای «رزم مشترک» و ساختن دوباره وطن. فراموش نمی‌کنیم در دوران هشت سال دفاع مقدس موسیقی در قالب نوحه یا سرودهایی در پاسداشت جانفشانی برای وطن و چه آنجا که مژده‌ی ظفر می‌داد برای آزادسازی خرمشهرِ عزیز با شاهکار «خجسته باد این پیروزی» چه کاربرد موثری داشت.موسیقی در تمام این سال‌ها و دوران همراه مردم بوده و هنرمندان متعهد به مردم همواره آثاری خلق کردند که حال دلِ جامعه را بیان کند. گاه این آثار همسو با سیاست‌های حاکمیتی بوده و گاه در جهت نقد آن. اما هنرمند آزاده همواره نقش برجسته خود را در بیان نگاه جامعه حفظ کرده است. اما امروز و در زمانه‌ای که شاید فشار اقتصادی کمر بسیاری از اقشار، به‌خصوص قشری را که با هنر سر کار دارد زیر بار مشکلات خم کرده است، باز هم هنر و موسیقی میدان‌دار اتحاد و یکرنگی در جامعه‌ای‌ست که بیش از هر چیزی نیاز به همدلی دارد.در روزهایی که هر لحظه صدای بمباران و انفجار در تهران به گوش می‌رسید، کنسرتی خیابانی و برای مردم توسط علی قمصری، نوازنده تار و دو تن از همراهان هنرمندش زیر برج آزادی تهران برگزار شد. باید دست مریزاد گفت به معاونت هنری وزارت ارشاد، دفتر موسیقی و بنیاد رودکی که کاری کارستان کردند و به‌رغم به‌هم ریختگی بسیاری از امور در زمانه‌ی جنگی با انسجامی تحسین‌برانگیز این برنامه را پایه‌گذاری کردند. آنچه در این برنامه عجیب و قابل توجه بود، افرادی بودند که اذعان می‌کردند فلان شورای تامین چنین مجوزی برای برنامه صادر نکرده و در حالی دلاورمردان نیروهای مسلح جانانه امنیت کشور را تامین می‌کردند، مخاطبانی به دیدن این کنسرت می‌آمدند و نوای اتحاد برای میهن و وطن سر می‌دادند، که به دلیل ملاحظاتی که می‌دانیم انتشار تصویرشان در رسانه‌های رسمی ممنوع بوده و هست! ای کاش می‌شد تصاویر آن افراد را در کنار کودکی که چفیه بسته بود به عنوان نماد اتحاد برای ایران منتشر کرد. و ای کاش می‌شد به آن مسئول بی سیم به دست گفت، موسیقی هیچ وقت امنیتی را از بین نمی برد! دست‌اندرکاران برنامه شجاعانه ایستادند و این برنامه را اجرا کردند و سه شب دیگر هم اجراهای خیابانی برگزار شد و در یک اتفاق خجسته در روزی که آتش بس اعلام شد ارکستر سمفونیک تهران در میدان آزادی با حضور جمعیتی مثال‌زدنی به اجرای برنامه پرداخت.حالا با برقراری شرایط عادی در کشور لازم است در همین ایام محرم و صفر، نهادهای فرهنگی نسبت به اجراهای موسیقی متناسب با این ایام قدم بردارند و در آینده نیز این تجربه‌ی شیرین اجرای موسیقی برای مردم را قدر دانسته و در راستای حفظ این اتحاد همدلی از نگاه‌هایی محدودکننده صرف‌نظر کرده و از تمام ظرفیت ها برای اجرای موسیقی، به‌خصوص موسیقی جدی و هنری در میان مردم استفاده کنند.