شرق/متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن در کم خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست

ارزیابی نقش و رفتار روسیه در قبال قطع‌نامه احتمالی شورای حکام در گفت‌وگو با ابوالقاسم دلفی، سفیر پیشین ایران در صربستان، فرانسه، بلژیک، کلمبیا و شیلی‌بعد از نقش مخرب مسکو در بن‌بست وین، شاهد حضور سرگئی لاوروف در صد‌و‌پنجاه‌و‌دومین نشست وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در ریاض بودیم که به صدور بیانیه ضد ایرانی چهارشنبه گذشته منجر شد. به‌واقع کرملین بعد از جنک اوکراین چه دیدی نسبت به تهران دارد؟روسیه چه قبل از جنگ اوکراین و چه بعد از آن، برجام را در تقابل با منافع و اهداف خود می‌بیند؛ کما‌اینکه ظریف هم در آن فایل صوتی عنوان کرد روس‌ها در زمان مذاکرات برجام چه کارشکنی‌هایی داشتند. در دوران مذاکرات وین نیز شاهد تداوم این کارشکنی‌ها بودیم که در نهایت به این بن‌بست کشیده شد. روسیه بعد از جنگ اوکراین، هم به دلیل مسئله بازار انرژی و هم اهرم فشار پرونده فعالیت هسته‌ای سعی کرده است این مذاکرات به نتیجه نرسد. مضافا روسیه اکنون نقش مخرب خود را در ارزان‌فروشی نفت به مشتریان ایران مانند چینی‌ها نشان داده است؛ بنابراین حضور لاوروف در نشست وزرای امور خارجه شورای همکاری خلیج فارس که به آن بیانیه تند ضد ایرانی ختم شد، نمی‌تواند چندان عجیب باشد. به‌هر‌حال مسکو از یک طرف تلاش جدی دارد تا مانع از همراهی کشورهای حاشیه خلیج فارس با تحریم‌ها ضد روسیه و همچنین همکاری با اعضای اوپک در مدیریت بازار انرژی شود و از طرف دیگر با برگزاری نشست‌های مشترک با شورای همکاری خلیج فارس، روزنه‌ای برای خروج از انزوای سیاسی پیدا کند؛ بنابراین با سکوت خود در برابر بیانیه این شورا، نوعی حمایت دوفاکتوی مسکو را از مواضع ضد ایرانی کشورهای حاشیه خلیج فارس نشان داد.‌اگر حضور وزیر امور خارجه روسیه در نشست شورای همکاری خلیج فارس به دلایلی توجیه شود، چرا کرملین در برابر بیانیه 11 خرداد سکوت کرد؟چون روسیه با صدور این بیانیه چندان مخالف نبود. اساسا تداوم و تشدید تنش ایران با ایالات متحده آمریکا و نیز کشورهای حاشیه خلیج فارس با محوریت عربستان، فضای مطلوبی را برای بازیگری و بازی‌گردانی روسیه ایجاد می‌کند تا بتواند اهرم فشار خود، هم در حوزه انرژی و هم در پرونده فعالیت‌های هسته‌ای ایران را حفظ کند. از طرف دیگر، روسیه نفوذ خود را به‌طور هم‌زمان در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس حفظ خواهد کرد؛ چرا‌‌که کرملین به هر دو طرف برای حفظ منافع خود در شرایط کنونی ناشی از جنگ اوکراین نیاز دارد. در ضمن نباید فراموش کرد که اگرچه سیاست نگاه به شرق با روی کار آمدن دولت رئیسی پررنگ‌تر شد، اما روس‌ها چنین نگاهی به ایران ندارند و بر اساس منافع خود با کارت جمهوری اسلامی چه در سیاست منطقه‌ای و چه در سیاست جهانی برخورد می‌کنند. مؤید این مسئله به رفتارهای روسیه باز‌می‌گردد. از طرف دیگر، کافی است به سطح روابط تجاری روسیه و چین با کشورهای حاشیه خلیج فارس در مقایسه با ایران نگاه کنید؛ خود اعداد و ارقام گویای آن است که روسیه و چین چه کشوری را متحد استراتژیک خود می‌دانند! در این بین، اگرچه ما شاهد واکنش تند تهران در‌خصوص بیانیه شورای همکاری خلیج فارس هستیم، اما ایران هیچ‌گونه اعتراضی به حضور لاوروف در این نشست و سکوتش در برابر بیانیه این شورا از خود نشان نداد.‌با این تفاسیر واکنش روسیه در نشست فصلی شورای حکام که از امروز آغاز خواهد شد، نسبت به صدور قطع‌نامه احتمالی علیه ایران چه خواهد بود؟ چون این باور وجود دارد که به دلیل نیاز مسکو به تهران، روسیه مخالفت خود را با صدور این قطع‌نامه نشان خواهد داد؟به همان دلایل درخصوص حفظ دو اهرم بازار انرژی و همچنین پرونده فعالیت‌های هسته‌ای ایران، روسیه تمایل جدی دارد که در شورای حکام قطع‌نامه‌ای علیه تهران صادر شود که به تشدید تنش بین جمهوری اسلامی و آمریکا و به تبعش تداوم فشار فعالیت هسته‌ای ایران بر جامعه جهانی منجر شود.‌ولی ذیل گفته‌های میخائیل اولیانوف و سرگئی لاوروف به نظر می‌رسد روسیه مخالفت صریح و رسمی خود را با صدور قطع‌نامه نشان داده است؟این یک بازی است.‌چطور؟روسیه می‌داند با مخالفت خود یا چین نمی‌تواند مانع صدور قطع‌نامه علیه ایران شود؛ بنابراین در ظاهر ژست مخالف صدور قطع‌نامه علیه ایران را نشان می‌دهد، اما مطمئن باشید صدور قطع‌نامه علیه ما و رفتارهای احیانا تند بعدی تهران، ایدئال‌ترین وضعیت برای منافع روسیه خواهد بود. این یک بازی دوسر برد برای روسیه است؛ چون مسکو برای مخالفت با قطع‌نامه شورای حکام قطعا به دنبال امتیازگیری از ایران است و از آن طرف صدور قطع‌نامه، حتی با مخالفت مسکو، شرایط اید‌ئالی را برای کرملین رقم خواهد زد؛ خصوصا که اتحادیه اروپا رسما تحریم ۹۰‌درصدی خرید نفت از روسیه را پایان سال میلادی کلید زد. پس روسیه بدون شک متأثر از روابط خود با ایران عمل نمی‌کند، بلکه بر اساس منافع خود در سایه جنگ اوکراین، رفتارش را در قبال تهران و سایر کشورها تنظیم خواهد کرد.

*عبدالرحمن فتح اللهی