ایلنا/ به گفته شهردار تهران روزی که مدیریت شهری پیشین شهر می‌خواست پل صدر را احداث کند، اعلام کرد که بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلیارد تومان برای آن هزینه شده، اما عملا ساخت این پل بیش از ۴ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان هزینه برده است که اگر تملکات اراضی اطراف برای احداث پل را نیز به آن اضافه کنید، بیش از این رقم است.متن گفت‌وگو با «پیروز حناچی» را در زیر می‌خوانید. خودمان را به فروش تراکم خارج از قاعده عادت ندادیمتلاش می‌کنیم که شهر را کم عارضه‌تر و ارزان‌تر اداره کنیم و فقط هم به دوره خودمان فکر نکنیم، چرا که اگر می‌خواستیم تنها به دوره خودمان نگاه کنیم، می‌توانستیم دو سه قلم از اموال بزرگ شهرداری تهران را بفروشیم و مشکلاتمان حل می‌شد. خیلی از بانکی‌ها هم تمایل دارند که چنین اتفاقی رخ دهد و شاید یک زمانی مجبور شدیم این کار را کنیم، اما خودمان را به فروش تراکم خارج از قاعده و خارج از ظرفیت طرح تفصیلی عادت ندادیم و سعی کردیم که این عادت بد را در تهران ترک کنیم. اما پروژه کوچه‌های رنگی این انتقاد را به همراه دارد که شهرداری به لکه‌های فقیر شهر رنگ پاشیده است، چرا این اقدام را در کوچه‌های مناطق بالایی اجرا نکردید؟ اگر هدف ارتقای شادابی در محلات فقیر است، چرا سطح توقع ساکنان مناطق پایین از اقدامات شهری به رنگ‌پاشی تقلیل داده شده و هزینه‌های بیشتری برای بالا بردن سطح کیفی این مناطق انجام نمی‌شود؟ اگر منابع آن وجود داشت که قطعا همین الان این کار را انجام می‌دادیم، اما در شرایطی که امکان انجام کارهای سنگین وجود ندارد و مردم نیز در شرایطی نیستند که خودشان هزینه کنند؛ تا جایی که اگر به برخی از آنها حتی پروانه رایگان هم داده شود، نمی‌توانند بازسازی انجام دهند، اما اکنون در شرایطی زندگی می‌کنند که این خانه‌ها قابل سکونت است. آن روز بدون همراه در آن کوچه حضور پیدا کردم و شرایط را دیدم. مردم معمولا زمانی که مسئولان را می‌بینند، به ویژه کسانی که چهره آشنایی دارند، شروع به گلایه کردن می کنند، جالب بود در آن محله هیچ کس گلایه نکرد و تشکر می‌کردند. حالا نه اینکه ما کار مشعشعی انجام داده باشیم، مردم به شادی بچه‌های خود شاد بودند، بچه‌هایی که در این کوچه قلمو دست گرفته بودند و در و دیوار را رنگ می‌کردند و خوشحال‌تر از پدر و مادرهای خود بودند. اینها روش‌هایی است که در دنیا نیز تجربه شده است و سخت‌ترین آلونک‌نشین‌های ریو با رنگ تبدیل به مکان‌هایی برای جذب گردشگر شده است و تلاش کردیم یکی دو مورد از این تجربیات را داشته باشیم و تلاش می‌کنیم بیشتر از این نیز ادامه پیدا کند. این یک نگاه است؛ مانند مسیر دوچرخه. این مسیر را می‌توانید به عنوان یک ورزش ببینید، اما به عنوان یک روش کم هزینه برای تاثیرگذاری در حمل ونقل عمومی شهر هم می‌توانید به آن نگاه کنید. اگر کسی دوچرخه را برای تردد از منزل تا محل کار و یا اولین ایستگاه مترو استفاده کند، یک ماشین از سطح شهر کم می‌شود و این خیلی دور از تصور نیست. این روش ارزانتر و پر ازده‌تری است و اگر موجود است، چرا از آن استفاده نکنیم؟ شفافیت و اتاق شیشه‌ای، یکی از مهمترین شعارهای مدیریت شهری دوره پنجم بود و راه‌اندازی سامانه شفافیت را می‌توان به عنوان مهمترین اقدام این دوره از شورا ذکر کرد، اما بعضا دیده می‌شود از بدنه شهرداری مقاومت‌هایی در بارگذاری اطلاعات در این سایت وجود دارد، برای مثال یک بازه زمانی طولانی زمان برد تا رقم حقوق مدیران به درستی بر روی سایت درج شود و یا اتفاقی که در بارگذاری لیست ساختمان‌های ناایمن رخ داد. برای اینکه جلوی این مقاومت‌ها گرفته شود و اطلاعات به صورت واضح در اختیار شهروندان تهرانی قرار گیرد، چه اقدامی کرده اید؟ وقتی اطلاعات شفافیت می‌گویید، برای مثال مناقصات و یا مزایده‌هایی که ما برگزار می‌کنیم و یا سرویس‌ها و خدماتی که ارائه می‌دهیم و یا قصد خرید و فروش آن را داریم باید کامل در سایت گذاشته شود و الان هم این اقدام رخ می‌دهد و اگر در سامانه شفافیت وارد نشده باشد، به نبود این قراردادها در سامانه ایراد گرفته می‌شود. مدیران نباید حقوق نامتعارف بگیرنداما در مورد حقوق مدیران، اینکه مدیران نباید حقوق نامتعارف بگیرند، این حرف پسندیده است و مدیران ما باید در حد معمول جامعه باشند، البته اگر اقدام مشعشعی را انجام دادند و منافع عظیمی را به شهرداری برگرداندند، ما وظیفه داریم که آن‌ها را تشویق کنیم و این را من حقوق تلقی نمی‌کنم، یعنی اگر کسی ملکی را که شهرداری اطلاع نداشت، به شهرداری اطلاع داد و یا تلاش کرد تا آن ملک به شهرداری بازگردد و مالکیت آن در اختیار شهرداری قرار گیرد و منافع عموم را حفظ کرد، نباید با حقوق عادی با او رفتار کنیم و باید تشویق شود. جلوی پدیده شاندیز را نمی‌گرفتیم، ده‌ها پدیده شاندیز دیگر در سطح کشور ظهور می‌کرداگر جلوی پدیده شاندیز را نمی‌گرفتیم، ده‌ها پدیده شاندیز در سطح کشور ظهور می‌کرد و یا اتفاقاتی که در تهران رخ داد؛ در سال‌های۹۰ ،۹۱ و ۹۲ سالی ۳۰ میلیون متر مربع پروانه در تهران صادر شده است و این پروانه های به خالص مسکونی تقریبا معادل شهری با ۶۰۰-۷۰۰ هزار نفر جمعیت است. آیا زیرساخت‌ها به این نسبت افزایش یافته است؟ فضای سبز، مراکز خرید و مراکز آموزشی متناسب دیده شده است؟ وقتی این کار را نکردیم به مانند آدم ناقص الخلقه‌ای می‌ماند که دستش بیش از حد بلند می‌شود. ما در آن زمان در آن موضع بودیم و اکنون در موضع اجرا هستیم. اینکه محبوبیت من کاهش یافته و یا افزایش را نمی‌دانم، اما تلاش می‌کنیم دوره متفاوتی را در شهر به مردم نشان دهیم که می‌شود شهر را آرام‌تر، کم هزینه تر، کم عارضه‌تر و سالم‌تر اداره کرد و کاری کرد که مشکلات شهر اگر بهتر از این نشود بدتر از این هم نشود. شما یکی از مخالفان احداث پل صدر بودید و اعلام کردید، در شرایطی که همه دنیا نسبت به برچیده شدن پل‌ها اقدام می‌کنند، ما یک پل جدید احداث کردیم، با این وجود آیا برنامه‌ای برای جمع آوری این پل دارید؟ بعد از اینکه این همه هزینه شده است، منطقی نیست که نسبت به جمع آوری اقدام کنیم، اما خیلی از کشورهای دنیا این کار را کردند؛ آن‌هایی که زودتر از ما شروع به احداث پل اقدام کردند. زمانی که نقد می‌کردیم حداقل به ۲۰ مورد پل در حال جمع آوری در دنیا که عمدتا در کشورهای اروپایی و آمریکایی اتفاق افتاد، اشاره کردم. یک مورد هم در شهر سئول بود و شهردارش اعلام کرد، اگر رای بیاورم این پروژه را در اینچئون اجرا می‌کنم و واقعا این کار را کرد و من مرتب به آن پروژه اشاره می‌کردم. انتقاد من هم این بود، زمانی که همه دارند این سازه‌ها را بر می‌چینند، چرا شما آن را اجرا می‌کنید. جمع‌آوری پل صدر با هزینه‌کرد ۴ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومانی منطقی نیستالان طبیعتا باید اجازه دهیم دوره بهره‌برداری از آن تمام شود و همانطور که گفتم منطقی نیست که بعد از این همه هزینه، این اتفاق رخ دهد. روزی که می خواستند پل صدر را احداث کنند، اعلام کردند که بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلیارد تومان برای آن هزینه شده، اما عملا ساخت این پل بیش از ۴ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان هزینه برده است که اگر تملکات اراضی اطراف برای احداث پل را نیز به آن اضافه کنید، بیش از این رقم است. در زمان تصویب متمم بودجه سال ۹۸ از شهرداری وعده گرفته شد که گزارش مالی پل صدر اعلام شود، اما هنوز این گزارش اعلام نشده است، علت آن چیست؟گزارش پل صدر آماده است، در شهرداری از آنجایی که خیلی اقدامات با تهاتر خدمات یا تهاتر املاک انجام می شده، معمولا وقتی افراد مراجعه می‌کنند، کنتور آن می‌افتد یا وقتی دعوایی می‌شود و حکم قضائی برای آن می‌دهند عدد قطعی در می‌آید و یا وقتی خیلی از صورت وضعیت‌های پیمانکاران پرداخت می‌شود هزینه قطعی آن مشخص می‌شود و کاملا معلوم است که چقدر هزینه شده است. براساس تبصره ۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها، شهرداری موظف است که به جهت مراقبت در امور بهداشت ساکنان شهر با مؤسسات وزارت بهداری در تلقیح واکسن و غیره برای جلوگیری از امراض ساریه همکاری کند، بر این اساس آیا شهرداری تهران برنامه‌ای برای واکسیناسیون کرونای شهروندان دارد یا خیر؟ قانون نوشته شده در سال ۱۳۳۴ مربوط به بیماری‌های واگیردار از جمله سرخجه و آبله بود که خیلی جنبه پاندمی جهانی نیز نداشتند. همین الان بزرگترین شریک و همکار ستاد ملی کرونا برای حل مسائل شهر تهران هستیم. الان ترددهای بعد از ساعت ۹ شب، جرایم و پیگیری‌های بعدی همکاری‌هایی است که با ستاد انجام می‌دهیم. اکنون تا مقیاس سرای محلات، شهرداری در زمینه کرونا حضور فعال دارد و حتی شناسایی افراد مبتلا، آموزش و مواردی از این دست از طریق سراهای محلات انجام می‌شود. حضور شهرداری تهران در ماه‌های ابتدایی شیوع کرونا پررنگ‌تر بود، اما چرا به مرور کمرنگ شد؟ما تبلیغات نکردیم، در ستاد ملی کرونا هم نیستیم و در جلسات هیات دولت نیز شرکت نمی‌کنیم و اینها اثر دارد چرا که در آن زمان تریبونی داشتیم و راحت نظرات خود را منتقل می‌کردیم. لایحه اصلاح ساختار در شورای شهر به تصویب نرسید، اما بخش‌هایی از لایحه در شهرداری در حال اجرا است و با مخالفت اعضای شورای شهر روبرو شده است، در نهایت تصمیم شما برای معاونت توسعه منابع انسانی چیست؟  تشکیلات یک ابزار است برای اینکه سازمان ماموریت خود را درست انجام دهد، ما در شرایطی که برنامه سوم شهرداری را می‌نوشتیم، اعضای شورا تاکید کردند که تشکیلات تا حدی ترکیب شود و متعاقب آن پست‌های مدیریت و موازی کاری‌ها کاهش پیدا کرده تا سیستم روان‌تر حرکت کند. قدم‌هایی هم در این زمینه برداشته شد؛ برای مثال در زمانی که معاون برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شوراها را منصوب کردیم، به همان فرد سرپرستی معاونت منابع انسانی را نیز دادیم؛ حتی قرار بود در معاونت امور مناطق نیز تغییراتی ایجاد کنیم، اما همه اینها در شرایط پیش از کرونا برنامه‌ریزی شده بود. هیچ کمکی دریافت نکردیم کرونا برای ما یک شوک بسیار بد بود، چرا که درآمدهای ما را کاهش و هزینه‌ها را افزایش داد و بارهای اضافی را بر شهرداری تحمیل کرد. تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم حتی ریالی از جایی کمکی دریافت نکرده‌ایم، بلکه کمک‌های شدیدی هم داشته‌ایم. برای مثال در حمل و نقل عمومی که همه از آن گله‌مند هستند، روزانه پاسخگوی نزدیک به ۵ میلیون سفر هستیم، در حالی که در شرایط حاد کرونا این رقم به ده درصد کاهش پیدا کرده و روزهایی تمامی این ناوگان صرفا برای جابجایی ۱۵۰ هزار مسافر حرکت می‌کرد. در شرایطی که به طور معمول دو هزار واگن در سطح شهر تهران کم داریم، تلاش کردیم در ساعات پیک مسافر و درعین حال کمبود واگن، سرفاصله حرکت قطارها را به ۲ و نیم دقیقه کاهش دهیم تا از این پیک عبور کنیم. در اتوبوسرانی نیز شرایط اینگونه بود و اخیرا که دولت «قرنطینه» اعلام کرد، در اتوبوسرانی و مترو، حدود ۵۰۰ هزار مسافر در روز جابه‌جا کردیم که پس از برداشته شدن محدودیت‌ها به حدود ۸۰۰ هزار مسافر در روز رسید، در حالی که در شرایط عادی تهران این رقم حدود ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر است و در چنین وضعیتی هم هیچ کمکی به حمل ونقل عمومی تهران نمی‌شود. ما در همین شرایط قرارداد ساخت ۲۵۰ دستگاه اتوبوس و مینی‌بوس با ایران خودرو منعقد کردیم و خط تولیدی که بیش از یک دهه متوقف شده بود با این اقدام مجددا راه‌اندازی شد. اعتقاد من این است که در شرایط کرونایی برخی از اقدامات بسیار پسندیده اولویت پیدا نمی‌کنند و ما تلاش می‌کنیم که با آرامش این شرایط را پشت سر گذاشته و اقدامات خود را به گونه‌ای انجام دهیم که در درجه اول به پاندمی جواب دهیم و همزمان ماموریت‌های عادی خود از جمله جمع‌آوری زباله، نگهداشت فضای سبز و سرویس‌های عادی که مردم از شهرداری دریافت می‌کنند را به درستی انجام دهیم. یک مثال کوچک در این زمینه برای شما می‌زنم؛ ما در بهشت زهرا دو برابر ماموریت عادی خود فعالیت می‌کنیم. تهران به طور متوسط روزانه در حدود ۱۵۰ تا ۱۷۰ متوفی دارد، در حالی که قبل از قرنطینه تنها سه ماه بیش از ۱۵۰ نفر متوفی کرونایی در روز داشتیم. به پرسشم باز می‌گردم؛ اصلاح ساختار فرایندی است که در بلندمدت اثرگذار خواهد بود، اما در نهایت جهان و ایران کرونا را طی بازه‌ای به نسبت کوتاه مدت، از سر می‌گذراند، با معاونت توسعه منابع انسانی چه می‌کنید؟ یک لایحه به شورای شهر ارائه کردیم که رای نیاورد و توافق ما با شورا این شد که مجددا لایحه دیگری ارائه داده و در لایحه جدید احتمالا این دو معاونت در هم ادغام شده و ماموریت‌هایی که به یکدیگر مربوط است به هم نزدیک شوند و آن بخش‌هایی که امکان جابجایی دارد به بخش‌های دیگر منتقل شود.