ایرنا/ پیکر استاد «احمد مهدوی دامغانی» روز دوشنبه در صحن کوثر حرم مطهر رضوی تشییع و در رواق دارالحجه به خاک سپرده شد.
در آئین تشیع، اقامه نماز بر پیکر و خاک سپاری مرحوم دامغانی علما و روحانیون حوزه علمیه خراسان، عباس صالحی مدیر مسوول موسسه اطلاعات و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی و جمعی از شاگردان و دوستداران آن مرحوم حضور داشتند.آیت الله مصطفی اشرفی شاهرودی از اساتید حوزه علمیه خراسان در صحن کوثر بر پیکر استاد دامغانی نماز اقامه کرد و سپس آیین تدفین با حضور خانواده، شاگردان و اساتید حوزه و دانشگاه در رواق دارالحجه برگزار شد.مرحوم احمد مهدوی دامغانی در ۱۳ شهریور ۱۳۰۵ در مشهد و در خاندانی اهل دانش و متدین و با اصالت دامغانی دیده به جهان گشود. وی بیست و هفتم خرداد ماه امسال در سن ۹۵ سالگی دور از وطن از دنیا رفت.وی علوم متداول قدیم و جدید را در مشهد فراگرفت و سپس در تهران اقامت گزید. در سال ۱۳۲۷ از دانشکدهٔ معقول و منقول (الهیات) دانشگاه تهران و در سال ۱۳۳۳ در رشتهٔ ادبیات فارسی از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران لیسانس گرفت. در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران درجه دکتری در زبان و ادبیات فارسی گرفت.پس از گذراندن دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی به عنوان استاد دانشگاه تهران به تدریس در دانشکدههای ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت.او از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ در دانشگاه مادرید به تدریس ادبیات عرب و فارسی و فقه اسلامی اشتغال داشت.مهدوی دامغانی همچنین چندین سال سر دفتر اسناد رسمی در تهران و از سال ۱۳۵۴ رییس کانون سردفتران اسناد رسمی ایران بود.
احمد مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا شد و در دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکتری و پسا دکتری بود. رشتههای تدریس او در آمریکا شامل معارف اسلامی، ادبیات عرب، ادبیات فارسی، فقه، تفسیر و برخی علوم اسلامی بود.وی فرزند آیتالله شیخ محمد کاظم مهدوی دامغانی از بزرگان حوزه علمیه مشهد است.
احمد مهدوی دامغانی مقالههای متعددی در مجلههای "یغما، کلک، گلچرخ، ایراننامه، ایرانشناسی، رهآورد و گلستان" به چاپ رسانده و از مشهورترین مقالههای او ماخذ ابیات عربی کلیله و دمنه و ماخذ ابیات عربی مرزباننامه است.
از کتابهای چاپشده مهدوی دامغانی، علاوه بر "کشفالحقایق" نسفی، تصحیح "نسمةالسحر بذکر من تشیع و شعر" و تألیف "شاهدخت والاتبار شهربانو" والده معظمه امام زین العابدین(ع) است.