فیلم نیوز/ بررسی کارنامه‌ پیمان معادی در مقام فیلمنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان و فتح قله‌های بلند سینمای ایران و ورود او به عرصه‌های بین‌المللی می‌تواند به ما نشان دهد که با چه هنرمند باهوشی روبرو هستیم.پیمان معادی پس از سالها فیلمنامه‌نویسی و طبع‌آزمایی در ژانرهای مختلف، در اواخر دهه هشتاد اولین فیلمش «برف روی کاج‌ ها» را ساخت. فیلمی سیاه و سفید که به خوبی توانست درونیات یک زن تنها و بیمها و امیدهایش را نشان دهد. برف روی کاج‌ها به خاطر نگاه جسورانه‌‌اش نسبت به منویات یک زن دچار مشکل‌های فراوانی در اکران عمومی شد. اما در گذر سالها به یکی از اثرها و نمونه‌های خوب فیلمهای زنانه بدل شد. برف روی کاج‌ها توانست سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران جشنواره فیلم فجر آن سال را دریافت کند.هنرمند جهانی سینمای ایران پس از ۷ سال دومین فیلمش را ساخت: «بمب؛ یک عاشقانه». فیلمی که در امتداد نگاه شاعرانه تجربه‌ی اول بود.داستان فیلم روایتی از یک گسست و وجه انسانی عشق بود. ایرج و میترا در میانه‌ی بمباران تهران با هم دچار مشکل شده‌اند. زندگی آنها و همسایه‌‌ها و پیرامونشان به تابلویی از یک وضعیت تبدیل می‌شود. وضعیتی که می‌خواهد اهمیت زندگی و زیست در لحظه را به ما یادآوری کند. معادی آن قدر بزرگ فکر می‌کرد که برای موسیقی این فیلم از «النی کارایندرو» سازنده‌ی موسیقی متن بزرگترین فیلمهای «تئو آنجلوپولوس» استفاده کرد.نگاه شاعرانه روایت و برجسته کردن لحظه همراه با میزانسن‌های بیانگر با همراهی موسیقی درجه یک، شکوهی دیگرگون به اثر بخشید. کارگردانی معادی نسبت به فیلم اول چند گام به پیش بود. تلفیق وجد و اندوه و نشان دادن موهبت‌ها و گزندهای زمانه‌ از دست رفته همراه با بازی‌های متناسب و به اندازه‌ی معادی و حاتمی نشان از تعادلی ویژه داشت. داستانی عاشقانه که گاهی اندوه و گاهی کمدی را چاشنی کار خود می‌کرد تا رنگ‌امیزی زندگی در زمان از دست رفته را ترسیم کند.پیمان معادی در مقام یک کارگردان نشان داده دل‌بسته‌ سینمای مدرن و نشان دادن درونیات شخصیتهاست. او نوعی از سینما را برگزیده که به جز تعداد معدودی از کارگردان‌ها ، کسی جرئت نزدیک شدن به آن را ندارد. کارگردانی که پس از سالها تجربه در عرصه‌ی فیلمنامه‌نویسی، بازیگری و ساختن دو فیلم منظری اصیل را برای تصویر کردن جهان پیرامونش انتخاب کرده است.