خبرآنلاین/ اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم، دانشمندانی که بمب‌های اتمی پرتاب شده بر ژاپن را توسعه دادند، سعی کردند نوعی رویداد هسته‌ای را تصور کنند که می‌تواند نه تنها شهرها، بلکه کل جهان را نابود کند. یک سند طبقه بندی نشده که توسط مورخ هسته ای الکس ولرستین به اشتراک گذاشته شده است، حکمی را می دهد که دانشمندان در آزمایشگاه و سایت آزمایشی لوس آلاموس در سال ۱۹۴۵ به آن دست یافتند.

در سال ۱۹۴۵، دانشمندان لوس آلاموس به این نتیجه رسیدند که برای پایان دادن به جهان تنها به بین ۱۰ تا ۱۰۰ بمب سوپر نیاز است.ولرشتاین در ایمیلی به Business Insider نوشت: «سوپر» که آنها در ذهن داشتند چیزی بود که ما اکنون آن را بمب هیدروژنی می‌نامیم.در آن زمان، دانشمندان حدس می زدند که می توانند بمبی با دوتریوم - یک نوع هسته ای هیدروژن - بسازند که به این سلاح بازده انفجاری بین ۱۰ تا ۱۰۰ مگاتن (یا میلیون ها تن TNT) بدهد.برای چشم‌انداز، بمب‌های اتمی پرتاب شده روی هیروشیما و ناکازاکی حدود ۱۵ کیلوتن یا ۰.۰۱۵ مگاتن بازده داشتند. این بمب‌های تئوری‌شده چندین مرتبه قوی‌تر از بمب‌هایی بودند که در اوایل همان سال ژاپن را تخریب کردند.آخرالزمانی که این ۱۰-۱۰۰ بمب فوق العاده به وجود می آورد، همه آتش و گوگرد نخواهد بود. دانشمندان فرض کردند که "بیشترین تخریب در سراسر جهان می تواند از سموم رادیواکتیو ناشی شود" که توسط اورانیوم تسلیح شده بمب ها بر جو زمین منتشر می شود. قرار گرفتن در معرض تشعشع منجر به افزایش سرسام آور سرطان، نقایص مادرزادی و ناهنجاری های ژنتیکی می شود.