تسنیم/ پانزدهمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد نورانی امام حسن مجتبی علیه السلام، کریم اهل بیت است.

حسن بن علی نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبر(ص) است. بنابر گزارش‌های تاریخی، نام «حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست داشت. او 7 سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.فضایل امام حسن(ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند. آیه اطعام و آیه مودت و آیه مباهله نیز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است.در منابع تاریخی آمده است که او دو بار تمام دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد. به سبب همین بخشندگی‌ها، او را «کریم اهل بیت» خوانده‌اند.همزمان با ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، اشعاری از شاعران آیینی کشورمان منتشر می‌شود.قاسم نعمتیباران گرفت و کوچه‌ی دنیا صفا گرفتدریا به یُمن نورِ وجودش شفا گرفتروحِ کرم ز فیض قدومش جلا گرفتسائل همیشه رزق خود از مجتبی گرفتزیباترین ترانه‌ی لب‌ها خوش آمدیاول امامزاده‌ی دنیا خوش آمدیماهِ خدا ز برکت تو این چنین شدهعشقت دلیل هر نفس مومنین شده بازار زلف کمند توست که حبل المتین شدهاصلاً کَرَم به نام تو آقا عجین شدهسنگ تو را به سینه زده جانم از ازلای آبروی شعر و ادب، قطعه و غزلاحسانِ بی‌کرانِ تو در هر زبان مَثَلشد قاسم تو وارث "احلی من العسل"بی حب تو عسل به دهانم هلاهل استآخر به جز حسن چه کسی یار سائل است؟ذکرِ گره گشا، حسن بن علی مددفرزند مصطفی، حسن بن علی مددای مروه و صفا، حسن بن علی مددای نورِ کبریا، حسن بن علی مددهفت آسمان به حیرتِ ذکرِ سجود توعزت گرفته‌ پرچم دین با وجود تو ...سر تا به پایت آیه به آیه پیمبریتو اولین سلاله‌ی آیات کوثریآقا میان معرکه کردی چه محشریدیدند در جمل که تجلّیِ حیدریجانم به ضربِ دستِ تو ای تیغِ صیقلیای فاتح جمل پسر مرتضی علیمرضیه عاطفیپیغمبران دورِ پیمبر جمعشان جمع استخیلِ ملائک دورِ حیدر جمعشان جمع استمادر شده زهرا و آمد ساره با لبخندحوّا و مریم؛ دورِ مادر جمعشان جمع استنوزاد نه! نورِ کرامت! حُسنِ نامحدوددر دست‌هایش درّ و گوهر جمعشان جمع استیا مجتبی گفتند و بوسیدند پایش راخورشید و ابر و ماه، دیگر جمعشان جمع استحاتم به بازو بسته حرزِ یاحسن را ودر خانه، سائل‌هایِ مضطر جمعشان جمع استلبریزِ روزه‌دارها شد امشب این خانهوقتِ اذان از قبل، بهتر جمعشان جمع استدارند می‌گیرند از چشم  حسن حاجتسلمان و مالک، حُجر و قنبر جمعشان جمع استشخص  کریم  اهل بیت آمد؛ بهشت اینجاستاینجا که اهلِ دل، سراسر جمعشان جمع استوعّاظ، قاری، مستمع، مداح، شاعرهااطرافِ حیدر خیلِ نوکر جمعشان جمع استبا، یاحسن دل می‌بریم از پنج تن هر آنروزی که دورِ حوض کوثر جمعِ‌مان جمع است!محسن ناصحیشعرِ من، واژه‌ی من، لُبِّ کلامم حسن استشب سلامم حسن و صبح سلامم حسن استبا حسن زنده و با عشقِ حسن خواهم مُردحُسنِ مَطلع حسن و حُسنِ ختامم حسن استهرکسی زنده به عشق است نَمیرد هرگززنده‌ی عشقم اگر، رمزِ دوامم حسن استمثلِ رودم که حَسن ذکرِ قعود است مرامثل کوهم که شب و روز قیامم حسن استپدرم هرچه مرا نام نهاده‌ست گذشتمن از این لحظه، از این ثانیه، نامم حسن استسرِ من سبز، زبان سرخ، سرم هم برودأیُّهاالناس بدانید: امامم حسن استرضا احدزادهنیمه‌ی ماه خدا ماه به دنیا آمداولین گل پسر حیدر و زهرا آمدغرق لبخند و چه آرام در آغوش نبی...چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی...صف به صف فوج ملائک همه در حال نزولشادمان است دل حیدر و زهرا و رسولنام نیکوش حسن جلوه‌ی رحمان و رحیممن غلام بن غلام، اوست کریم ابن کریمکرم و جود و سخا، مات کرامات حسنهمه عالم شده مبهوت کمالات حسنمادرش فاطمه و باب گرامیش علیسبط اکبر نوه‌ی پاک و گرامی نبیقلم از مدح و ثنای تو شده سرگردانبنویسد زکدامین کرمت آقا جان...